Module 2: Praktijkdag : Acute opvang en slecht nieuws melden

De laatste dag voor de kerstvakantie was het tevens ook de laatste les van module 2. Het was een zeer interessante praktijkdag. Echt een beetje beleven wat het doel is van het postgraduaat.

We konden kiezen uit 3 cases. Met een groepje hadden we gekozen voor het rollenspel i.v.m. Lotte.

Lotte was het het enige kind van Mia en Peter. Peter had sinds twee jaar kanker. Het koppel kwam niet naar buiten met dit verschrikkelijke nieuws. Op een bepaald moment konden ze het echter niet meer verzwijgen omdat Peter te ziek werd.

Het probleem was dat de 10 -jarige dochter, Lotte nog altijd niet op de hoogte was van de ziekte van papa. Mia kon het haar dochter niet zelf vertellen en schakelde hulp in van een rouwcoach.

Spijtig genoeg overleed Peter voor het gesprek had kunnen plaatsvinden.

Mia nam contact op met de rouwcoach en die besliste om naar het gezin thuis te gaan.

Vanaf dat moment startte ons rollenspel.

Op welke manier konden wij als rouwcoach het gezin het beste ondersteunen ?

We hadden de rollen verdeeld: persoon 1 was Lotte, persoon 2 Mia, persoon 3 de zus van Mia, persoon 4 en 5 de rouwcoaches en de pop die in bed lag, was de overleden papa.

Ik had gekozen voor de rol van rouwcoach.

Ik probeerde contact te maken met Lotte en naar het meisje te luisteren om te kunnen inschatten wat ze nodig had. Lotte knuffelde haar papa, gaf haar papa kusjes en stelde een heleboel vragen.

Waarom was papa zo koud ?

Ging ze papa nog ooit levend zien ?

Bleef papa voor altijd in het grote bed liggen ?

Ik probeerde zo eerlijk mogelijk een antwoord te geven op haar vragen.

Ik stelde ook wat vragen aan Lotte over haar papa.

Wat ze samen met haar papa deed ?

Wat ze zo leuk vond aan haar papa ?

Of ze samen op reis waren geweest ?

Dan stelde ze voor om naar haar kamer te gaan. Daar maakte Lotte een tekening voor haar mama en papa.

Ondertussen kwam er een vriendinnetje een knuffeldier brengen. Wat was ze daar blij mee. Ze liet het niet meer los.

Bij de nabespreking werd er opgemerkt dat ik heel weinig aandacht had gegeven aan de mama. Ook had ik Lotte meer in contact moeten brengen met haar mama. Zij moesten immers samen verder met hun leven. Ik had de troostende rol op mij genomen terwijl dat feitelijk de rol van de mama moest zijn. Je moet ervoor zorgen dat de nabestaanden ook verder kunnen als de rouwcoach er niet meer is. Proberen handvaten te geven zodat wij als rouwcoach minder belangrijk worden.

Dat zijn allemaal zaken die niet zo evident zijn voor mij. Daarom vond ik het zo leerrijk.

Hopelijk heb ik tegen eind juni de nodige tools en inzichten verkregen zodat ik mijn taak als rouwcoach goed kan uitvoeren.

Oefening baart kunst zeker !

Ik wens jullie nog prettige feesten toe en zorg voor elkaar !

Dat is het allerbelangrijkste !

Tot in 2024 !